2. Մարմնի կշիռը

Հենարանի վրա գտնվող մարմինը չի ընկնում ներքև, որովհետև նրա վրա, բացի ծանրության ուժից, ազդում է նաև մեկ՝ ուղղաձիգ դեպի վեր ուղղված ուժ: Այդ ուժը հենարանի առաձգականության ուժն է, որն առաջանում է հենարանում մարմնի ազդեցության առաջացրած դեֆորմացիայի հետևանքով: Քանի որ  ազդեցությունը միակողմանի չի լինում, ուրեմն հենարանն էլ է ազդում մարմնի վրա: Մարմնում դեֆորմացիայի հետևանքով առաջանում է առաձգականության ուժ, որն ուղղված է դեպի ներքև, որով  մարմինն ազդում է հենարանի վրա: 

 

Նույնը կարելի է ասել կախոցից կախված մարմնի համար՝ դեֆորմացվում է ոչ միայն կախոցը, այլև մարմինը, որը դեպի ներքև ուղղված ուժով ազդում է կախոցի վրա: 

Մարմնի կշիռն ընդունված է նշանակել \(P\) տառով։ Երկրի նկատմամբ դադարի վիճակում գտնվող, ինչպես նաև ուղղագիծ հավասարաչափ շարժվող մարմնի կշիռը հավասար է նրա վրա ազդող ծանրության ուժին. $P=m\cdot g$   

 

 

\(P\)-ն մարմնի կշիռն է՝ հենարանի վրա մարմնի կողմից ազդող ուժը: 

 

Կախոցից կախված մարմնի վրա ազդում են \(\)$F_{\mathit{ծանր}.}=m\cdot g$\(\) ծանրության ուժը և \(T\)` թելի առաձգականության (լարման) ուժը: \(P\)-ն՝ մարմնի կշիռը, հենարանի վրա մարմնի կողմից ազդող ուժն է:

 

 

Մարմնի կշռի՝ գծագրի վրա նշելու մի քանի օրինակներ.

 

  

Եթե մարմինը սկսում է շարժվել ծանրության ուժի ազդման ուղղի երկայնքով ոչ հավասարաչափ, ապա \(\)$F_{\mathit{ծանր}.}=P=m\cdot g$\(\) հարաբերակցությունը խախտվում է: Պարզվում է՝ այս դեպքում հենարանը մարմնի վրա ճնշում է ավելի ուժեղ կամ թույլ, քան ուղղագիծ հավասարաչափ շարժման դեպքում, և մարմնի կշիռը կարող է մեծ կամ փոքր լինել ծանրության ուժից: