1. Սիլիցիումի տարածվածությունը բնության մեջ և ֆիզիկական հատկությունները

 

Սիլիցիումը բնության մեջ ազատ վիճակում գոյություն չունի, այն հանդիպում է միացություններում և կազմում է երկրակեղևի զանգվածի \(29,5\) %-ը:

 

 

Սիլիցիումի առավել տարածված միացությունը սիլիցիումի \((IV)\) օքսիդն է` քվարցը: Քվարցի տարատեսակն է՝ վանակնը (լեռնային բյուրեղապակի):

 

Լեռնային բյուրեղապակու հանրահայտ տարատեսակն է ամեթիստը, այն համարվում է կիսաթանկարժեք քար: Սիլիցիումի \((IV)\) օքսիդից է կազմված նաև սովորական ավազը:

                  

 

Կվարց                                                            Ամեթիստ

  

Սիլիցիումի բնական միացություններից են նաև սիլիկատները և ալյումասիլիկատները:

 

Օրինակ՝ տալկը ($3{\mathit{MgO}\cdot 4\mathit{SiO}}_2\cdot H_{2}O$), կավը (կաոլին՝ ${\mathit{Al}}_2{O}_3\cdot 2{\mathit{SiO}}_2\cdot 2H_{2}O$)

 

  

                     Տալկ                                            Կաոլին կամ ճենակավ

Սիլիցիումը մուգ մոխրագույն, մետաղական փայլով, պինդ նյութ է: Հայտնի են սիլիցիումի երկու տարաձևություն՝ ամորֆ ու բյուրեղային:

 

  

Բյուրեղային սիլիցիումը դժվարահալ է, շատ կարծր, հալվում է \(1420°C\) և եռում \(2620°C\) ջերմաստիճաններում: Թույլ էլեկտրահաղորդականությամբ նյութ է (կիսահաղորդիչ):

 

Ջերմաստիճանը բարձրացնելիս սիլիցիումի էլեկտրահաղորդականությունը մեծանում  է: