4. Ինֆորմացիայի պահպանումը, ինֆորմացիայի կրիչներ

Յուրաքանչյուր մարդ իր հիշողության մեջ պահում է որոշակի ինֆորմացիա: Մենք հիշում ենք մեր հասցեն, հեռախոսահամարը, մեր ծնողների ու հարազատների անունները: Այսպիսի հիշողությունը կարելի է անվանել օպերատիվ հիշողություն:

 

Բայց կա ինֆորմացիա, որը դժվար է հիշել: Այդպիսի ինֆորմացիան մարդը գրառում է նոթատետրում, փնտրում է բառարաններում, հանրագիտարաններում: Դա արտաքին հիշողությունն է, որը կարելի է անվանել երկարաժամկետ հիշողություն:

 

Համակարգչային ինֆորմացիայի պահպանման համար նախատեսված հիշող սարքերը նույնպես լինում են երկու տիպի. 

 

Օպերատիվ հիշողություն –  նախատեսված է ինֆորմացիան ժամանակավորապես պահպանելու համար, այսինքն համակարգչի աշխատանքի ընթացքում (համակարգչի օպերատիվ հիշողության մեջ եղած ինֆորմացիան ոչնչանում է, երբ էլեկտրական սնուցումն անջատվում է):

 

Արտաքին հիշողություն  –նախատեսված է ինֆորմացիան երկարաժամկետ պահպանելու համար (համակարգիչն անջատելիս ինֆորմացիան չի ոչնչանում):

 

 

Ինֆորմացիան պահպանվում է տարբեր ձևերով՝ տեքստ, նկար, սխեմա, լուսանկար, ձայնագրություն, ֆիլմ և այլն: Յուրաքանչյուր դեպքում օգտագործվում  են տարբեր կրիչներ:

Թուղթը հայտնագործվել է  II դարում, Չինաստանում:

300 էջանոց գրքի ծավալը, որի յուրաքանչյուր էջն ունի 2000 նշան, կազմում է մոտավորապես 600 000 բայթ կամ 586 Կբայթ:

5000 հատոր ունեցող դպրոցական գրադարանի ինֆորմացիոն ծավալը մոտավորապես 2861Մբայթ = 2,8 Գբայթ է:

Մագնիսական կրիչներ

ժամանակակից կոշտ սկավառակները (վինչեստեր) ներկայումս մինչև 5000 Գբայթ, լազերային սկավառակները՝ մի քանի հարյուր Մբայթից մինչև մի քանի տասնյակ Գբայթ և ավելի, իսկ ֆլեշ հիշող սարքերը մի քանի Գբայթից մինչև մի քանի հարյուր Գբայթ ծավալով ինֆորմացիա պահպանելու հնարավորություն ունեն։