Տիեզերական ձգողության ուժ, ծանրության ուժ
Մենք անընդհատ և ամենուր տեսնում ենք, որ մարդիկ, առարկաները, կենդանիները, գետերի, լճերի, ծովերի և օվկիանոսների ջրերը Երկրի մակերևույթին են։ Նույնիսկ փորձ կատարելու կարիք չկա պարզելու համար, թե ինչ տեղի կունենա, եթե մարմինը վեր բարձրացնենք Երկրի մակերևույթից ու բաց թողնենք, կամ նետենք որևէ ուղղությամբ: Բոլորդ հրաշալի գիտեք, որ այն նորից կընկնի Երկրի մակերևույթին: Եվ, իհարկե, գիտեք, որ դրա պատճառը Երկրի ձգողությունն է: Այն փաստը, որ Երկիրն օժտված է իրեն մակերևութամոտ մարմինները ձգելու հատուկ ընդունակությամբ, այնքան ակնհայտ է, որ հայտնի է եղել մարդկությանը դեռևս քաղաքակրթության ծագման ժամանակաշրջանից:
 
F694DEFA-6064-4F69-81BB-0241450E4416.jpg
 
Այստեղ ուրիշ հարց կա. միայն Երկի ՞րն է օժտված այդ ընդունակությամբ: Այս հարցի պատասխանը ստանալու նախադրյալներ ստեղծվեցին \(15\)-րդ դարում, երբ լեհ մեծ գիտնական Կոպեռնիկոսը ստեղծեց տիեզերքի կառուցվածքի մասին տեսությունը: Համաձայն այդ տեսության՝ բոլոր մոլորակները, այդ թվում նաև Երկիրը, պտտվում են Արեգակի շուրջը:
 
\(16\)-րդ դարում գերմանացի նշանավոր ֆիզիկոս Կեպլերը երկարատև դիտումների արդյունքում հայտնագործեց Արեգակի շուրջը մոլորակների շարժման օրենքները: Արդեն պարզ դարձավ, որ Արեգակն էլ մոլորակներին է ձգում: \(17\)-րդ դարում անգլիացի հանճարեղ գիտնական Նյուտոնը, ընդհանրացնելով կուտակված փորձը, առաջ քաշեց վարկած այն մասին, որ այդ հատկությամբ օժտված են ոչ միայն Երկիրն ու Արեգակը, այլև բոլոր մարմինները: Ձգողության ուժեր գործում են տիեզերքի բոլոր մարմինների միջև:
 
Ուշադրություն
Այդ համընդհանուր երևույթն անվանեցին տիեզերական ձգողություն, իսկ մարմինների միջև գործող փոխադարձ ձգողության ուժերը՝ տիեզերական ձգողության կամ գրավիտացիոն ուժեր։
Հիմնվելով Կեպլերի օրենքների և սեփական հաշվարկների վրա՝ \(1666\) թ. Նյուտոնը հայտնագործեց տիեզերական ձգողության օրենքը.
Տիեզերական ձգողության ուժն ուղիղ համեմատական է փոխազդող մարմինների զանգվածների արտադրյալին և հակադարձ համեմատական նրանց միջև հեռավորության քառակուսուն.
Մաթեմատիկորեն այն արտահայտվում է (1) բանաձևով.
 
Fտ.ձգ.=Gm1m2հեռավորություն2,որտեղG=6,671011Նմ2կգ21
 
Ծանրության ուժ
Տիեզերական ձգողության ուժի դրսևորումներից է Երկրի կողմից նրա մակերևույթին մոտ գտնվող մարմինների վրա ազդող ուժը, որն անվանում են ծանրության ուժ:
Ծանրության ուժ կոչվում է մարմինների վրա Երկրի կողմից ազդող ձգողության ուժը:
 
Մաթեմատիկորեն այն արտահայտվում է բանաձև (2)-ով. F=mg2,
 
որտեղ \(m\)-ը մարմնի զանգվածն է, \(g\)-ն բոլոր մարմինների համար հաստատուն թիվ է, որը կգտնենք բանաձև (2) -ից, տեղադրելով \(F = 9,8\ Ն\), \(m = 1կգ\)՝ կստանանք \(g = 9,8Ն/1կգ = 9,8\ Ն/կգ\):
 
Ծանրության ուժի ուղղությունը որոշելու համար օգտագործում են ուղղալար՝ թելից կախված բեռ: Երբ բեռը դադարի վիճակում է, թելի ուղղությունը համընկնում է բեռի վրա ազդող ծանրության ուժի ուղղությանը:
 
Այդ ուղղությունն անվանում են ուղղաձիգ ուղղություն, իսկ դրան ուղղահայաց հարթությունը՝ հորիզոնական հարթություն:
Երկրի ցանկացած կետում ծանրության ուժն ազդում է ուղղաձիգի ուղղությամբ:
 
Ծանրության ուժը միշտ ուղղված է դեպի Երկրի կենտրոնը:
 
p201705171704451290460.jpg
Աղբյուրները
Գրոմով Ս.Վ., Ռոդինա Ն. Ա., Խմբագրությամբ՝ Ա. Լ. Մամյանի; Դասագիրք հանրակրթական հաստատությունների 7-րդ դասարանի համար - Եր.։ Անտարես, 2013.- 192 էջ։