2. Մետաղների քիմիական հատկությունները

Այլ տարրերի ատոմների հետ փոխազդելիս մետաղների ատոմներն էլեկտրոններ են տրամադրում և, որպես արդյունք, միայն դրական լիցքավորված իոններ առաջացնում:

Մետաղների հետ փոխազդեցության ռեակցիաներում որպես օքսիդացնող կարող են հանդես գալ ոչ մետաղները, ջրածնի $H^{+}$ կատիոնները, այլ մետաղների կատիոններ և այլն:

 

$\mathit{2Mg}+O_2=2\mathit{MgO}\mathit{2Fe}+{\mathit{3Cl}}_2={\mathit{2FeCl}}_{3}2K+H_2=2\mathit{KH}$ 

 

Ալկալիական և հողալկալիական մետաղները, ջրի հետ փոխազդելով, հեշտությամբ վերականգնում են $H^{+}$ կատիոնները: Առաջանում են նաև լուծելի հիդրօքսիդներ` ալկալիներ ($\mathit{KOH},\mathit{NaOH},\mathit{Ca}(O{H)}_2$ և այլն):

 

Պակաս ակտիվ մետաղները ջրի հետ փոխազդում են միայն տաքացման պայմաններում, և այս դեպքում առաջանում են ոչ թե հիդրօքսիդներ, այլ օքսիդներ:

Ջրային լուծույթում մետաղի վերականգնող ակտիվությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, թե որքան հեշտ են մետաղի կատիոնները \((\)${\mathit{Me}}^{n+}$\()\) բյուրեղավանդակի հանգույցներից ջրի բևեռային մոլեկուլների ազդեցությամբ պոկվում ու լուծույթ անցնում: Որքան հեշտ են պոկվում, այնքան մետաղի վերականգնող հատկությունը մեծ է, իսկ թե որքանով այդ իոնները հեշտ կպոկվեն, կախված է մետաղի բնույթից՝ միջուկի լիցքից, ատոմի շառավղից:

 

Մետաղների էլեկտրաքիմիական լարվածության շարքում մետաղների դիրքից կախված՝ բխում են նրանց երկու հիմնական հատկությունները:

Այս կանոնի վերաբերյալ հարկ է նշել, որ.

ա) այն պահպանվում է, եթե թթվի ու մետաղի փոխազդեցությունից լուծելի աղ է ստացվում,

 

բ) խիտ ծծմբական թթուն և ցանկացած կոնցենտրացիայով ազոտական թթուն մետաղների հետ փոխազդում են, բայց ջրածին դուրս չի մղվում:

Այս կանոնը չի վերաբերում ալկալիական և հողալկալիական մետաղներին, քանի որ նրանք առաջին հերթին փոխազդում են ջրի հետ: